کسری صندوق (2)

اینکه بیشتر مشتریان بدون آنکه نوبت بگیرند و یا از سوی من فراخوان شوند مقابلم  ظاهر می شدند، تقصیر من بود یا نه، نمی دانستم !!!

اما باز مثل همیشه یکی از همان مشتریان که جزو مشتریان خاص شعبه هم محسوب میشد، مقابل باجه ام ظاهر شد. این بار تنها نبود. به همراه پسر کوچکش آمده بود. من هم که عاشق بچه ها بودم کارم رو بلافاصله کنار گذاشتم و مشغول صحبت و حال و احوال با او و پسرش شدم. دقایقی بعد مشتری از من یک سری فرم افتتاح حساب طلب کرد. تصمیم داشت برای فرزندش حسابی باز کند تا بنا به گفته هایش هم انجام کارهای بانکی را به وی آموزش داده باشد و هم پس انداز کردن را ...

بعد از تکمیل فرم ها یک کیسه پلاستیکی رو به زحمت از روی زمین برداشت و روی کانتر گذاشت. گویا پسرش قلکی را که در خانه داشته شکسته و قصد داشت با همان مبلغ موجود در آن، حساب را باز کند. سنگینی کیسه به اندازه ای بود که از پاره نشدنش حتی در فاصله کوتاه بین درب شعبه تا جلوی کانتر تعجب کردم.

وقتی عکس العمل وی را زمانی که به او پیشنهاد دادم سکه ها را به یک سوپرمارکت بدهد و اسکناس جهت واریز به حساب بدهد دیدم، تصمیم گرفتم پیشنهادم را پس بگیرم و کیسه را دریافت کنم.

ابتدا تصمیم گرفتم  قبل از افتتاح حساب ، سکه ها را شمارش کنم تا جمع آن مشخص شود و دفترچه را پایان همان روز یا حداکثر فردا تحویل بدهم. اما وقتی با نگاه های معصوم پسرک روبرو شدم که دوست نداشت بدون دفترچه از شعبه خارج شود و اصرارهای بیش از اندازه پدر و اینکه قبلاً شمارش شده حساب رو باز کردم. مبلغ درج شده روی فیش واریزی عدد 2.000.000 ریال بود. قرار شد بعد از شمارش و مشخص شدن مبلغ دقیق آن درصورت فزونی، مبلغ رو به حساب واریز کنم و در صورت کسری، وجه آن را دریافت کنم.

 شمارش آن همه سکه که بیشتر آن 100 ریالی و 250 ریالی بودند وقت زیادی از من گرفت. البته اگر کمک یکی دیگر از همکاران نبود، این زمان طولانی تر هم میشد. نهایتاً متوجه شدیم مبلغ 250.000 ریال کمتر از مبلغی است که به حساب واریز شده است. با توجه به اینکه ساعت کاری به پایان رسیده بود و همه آماده می شدند برای رفتن ، کسری آن را از خودم تامین کردم و با مشتری تماس گرفتم. قرار شد تا فردا به شعبه مراجعه کند.

روز بعد مشتری مراجعه کرد. اما منکر صحبت های روز قبل در خصوص کسری و فزونی سکه ها شد. مصر بود به درستی جمع مبلغ سکه ها و مبلغ واریز شده به حساب. کم کم با صحبت هایی که می کرد داشت حس بدی بهم دست می داد... حرف هایش را زد کسری رو نپذیرفت و رفت.

موضوع رو با مسئول شعبه در میان گذاشتم. علی رغم شناخت کاملی که از من داشت، حاضر نشد با مشتری صحبت کند و شعار بانک و مساله مشتری مداری رو به من یادآور شد. صحبتی هم در خصوص مبلغی که پرداخت کرده بودم به میان نیاورد.

به فکر فرو رفتم. ایکاش آن پسر تنها کارهای بانکی رو از پدرش یاد بگیرد و استعدادی برای اینگونه زرنگ بازی ها نداشته باشد.